İlkokulda öğretmenim Tezel Uçaker’in şu sözü hep aklımda.
Ayvalık’a özgü bir folklor oyunu yoktur.
Sadece Bağyüzü’nün vardır.
Nedense bu cümle bende kalmış.
Yıllar sonra mesai arkadaşım ve eski öğrencim Halil İbrahim Avcı’ya bunu anlattım ve sordum “Nasıl oynanıyor?” diye.
“Bir gün denk gelirsek oynarım” dedi.
Okulda düzenlediğim spor şenligine denk getirdim ve kırmadı beni şenliğin sonunda öğrencilerimize oynadı.
Harmandalının bir başka versiyonu gibiydi.
Kendi folklörüne sahip olan Bağyüzü’nün bir düğününe katıldım.
Hem şaşırdım hem takdir ettim.
Gelenekleri hâlâ ayakta.
Hatta bu sene daha iyi gözlemleyeceğim.
Uzun süredir evlenmesini beklediğimiz bir efenin düğününe davetliyiz.
Şimdi folklörü olan, geleneğini koruyan bu köyümüzün Milli Mücadele için çalışmaları ve bu uğurda aldıkları İstiklal Madalya’sı almış köyün eski büyüklerinin hikayelerini de duyunca dedim ki Halil İbrahim Avcı’ya:
“Bağyüzü’ne yakışır bir müze”
Yakışmaz mı?
