Salı günleri “Komşular Günü” cumartesileri “Akrabalar Günü” .
Tombala oyunu her iki günde de başrolde.
Kimi sekiz kart bakıyor kimi altı.
Çocuklar torunlar da aynı ortamda olunca ses o kadar yüksek ki bazı okunan sayılar duyulmuyor.
“Güllü, duymadım kaç?”
“Rampapa 90”
“Aman sen de çifte direk yok mu?”
Benim çocukluğum hep bu sosyalleşme ortamında geçti.
“Çaylar geliyor dikkat çocuklar.Koşma!”
“Hadi sizin yiyecekleriniz de şu masada oturun hep beraber yiyin.”
Biz koşarak masaya giderken tombala kartları bir kenara konur dizden aşağıya inen “müjde” çorapları yukarı çekilir.
Beyaz lastikle sabitlenir.
Kimi zaman suyun öte yakasından gelen tabaklarda getirilen ikramlar beklenir.
O ikramlar hep mi çok güzel olur?
Şimdi benim küçüklükten şahit olduğum bu leziz ikramların bir kısmı herkes yapsın diye bir kitapta toplandı.
Hem de günlerde ikram edilenlerden fazlası var.
Alıp tarifleri denemenizi sonra afiyetle yemenizi öneririm.
Alınan her kitap Lösev’e destek olacak aynı zamanda.
O “günler” artık yok.
Ama tatları hep devam etsin.
Ellerine sağlık Aynur Teyze.
