Üniversite okurken dönemin rektörü “aktif eğitim” adında çalışmalar başlatmıştı.
Dokuz Eylül Tıp Fakültesi Dekanlığından sonra rektörlük koltuğuna gelmişti.
Tıp Fakültesinde değişik bir eğitim sistemi uyguluyorlardı.
Çok verim almışlardı.
Türkiye’de ilk diye hatırlıyorum.
Rektör bunu tüm bölümlere yaymak istiyordu.
Hocalarla toplantı…
Dekanlarla…
Hatta biz öğrencilerle de…
Aktif eğitim konusunda ısrarcıydı.
Öğrencinin daha çok sorumluluk aldığı.
Daha çok araştırma yaptığı.
Hemen hemen bütün bölümler yeni uygulamaya geçti.
Hukukçuları, istatistikçileri hatırlıyorum.
En büyük itiraz fizik bölümünden geldi.
Matematikçiler de homurdanıyordu ama fizikçiler kesin karşıydı.
Tezleri önce öğrencinin yolda yürümeyi öğrenmesi gerektirdiğiydi.
Bize ne bütün bunlardan diyebilirsiniz.
Ama “Demeyin” derim.
Maarif modelindeki sancı da tam bu.
Evet etkinlik odaklı olalım.
Ama önce yolda yürümeyi mi öğretsek?
Buyrun tartışalım.
Yorumlarınızı bekliyorum.
Devam edecek.
