Bediz Yılmaz ve Eşin Gülşen tarafından “100 Kitap 100 Nesne” adlı bir ansiklopedi derlenmiş.Ansiklopedi, resmi tarihte yer bulamayan ya da eksik olanların, hikaye eliyle okunmasını hedefliyormuş.
Kitabın arka kapağında “Bu ansiklopediye toplumsal hayatın her anını betimleyen nesneleri koyduk demiş.”
Mesela Gripin ilacı, radyo, bavul, ranza ….
Sizce biz Ayvalık özelinde böyle bir çalışma yapsak neyi koyabiliriz?
Ben birkaç örnek vereyim.
Ben eskiden İş Bankası’nın önünde duran durakları koyardım.
O duraklar üzerinden bir hikaye anlatısına girerdim yukarıda bahsedildiği gibi.
Orda otobüsün gelmesini bekleyenleri, beklerken birbirleriyle konuşmalarını, Cunda otobüsü mü önce gelecek Armutçuk mu heyecanını yaşayan küçük çocuklarımızı…
Zaten yarın, Allah ömür verirse, yaşlanırsam koltuğumda oturmuş boşlutaki resime bakarken…
Benim için resim o olacak, durakta bekleyen bizler olacak.
Biz Ayvalıklar ve bizim Ayvalık’ımız olacak.
Tabii günlerden cumartesi ve akşamüzeri olacak.
Bahar da fonda tabii.
