Ve bahar geldi.
Takvim olarak da geldi, havaların güzelliği anlamında da geldi.
Bahar demek Ayvalık demek.
İçine içine çekersin Ayvalık’ı baharda.
Güneş ayrı ışıldar, deniz ayrı kamaşır.
“Beni bu güzel havalar mahvetti.” demiş şair.
Bir de bu havaları Ayvalık’ta yaşa!
O zaman gör bak “şiir yazma hastalığını”
Bazı yazılarımı okuyunca Mert Dinçer hemen yazar:
” Hocam sen de iyi romantikmişsin.”
Ah be Mert’im!
Bizi bu güzel havalar mahvetmedi sadece.
Bir çay bahçesinde otururken ışıl ışıl parlayan deniz de mahvetti.
Güzel havalara eşlik eden tarihi evlerin kuytu serinliği de mahvetti.
Yavaş yavaş evlerinin kapı önüne çıkan teyzelerin “Çok şükür bu baharı da gördük.” bakışları da mahvetti.
Hafiften balkona kurulmaya başlanan sofralardaki anason kokusu da mahvetti.
Sabahın ilk ışıklarına eşlik eden bahar kokusu da mahvetti.
Bir akşamüstü tarihi bir caminin avlusunda okunan ezan da mahvetti.
Belki şair olamadık ama yüreğimizi hep şiirde tuttuk.
Sevincimizi yaşamda.
Çünkü Ayvalık’ta doğduk.
