Oksijen gazetesinin haberine göre son üç yılın en hızlı girişini yapan dizi Bahar olmuş.
Demet Evgar’ın bir işi de tutmasın.
Başrollerinde Demet Evgar, Buğra Gülsoy ve Mehmet Yılmaz Ak olan bu dizi herkesin dilindeydi.
Sizin de etrafınızda konuşuluyordur Bahar.
Ayşe Arman yazmış.
Oksijen bu hafta sonu yazmış.
Eşim başladığından beri anlatıp duruyor.
Ben de dün akşam son bölümü izledim.
Hakikaten beni de ekrana bağladı.
Televizyon dünyasında da diziler bu sene zirve her anlamda.
Kızılcık Şerbeti, Kızıl Goncalar, İnci Taneleri derken Bahar.
Bu saydıklarımın hepsi de derdi olan senaryolar.
Ülkeye dair söylemek istedikleri olan senaryolar.
Ama ben tam bu noktada Bahar dizisinde söylemek istenen bir duruma şerh koyayım.
Efendim Bahar’ın eşi kızını doktor yapmak ister ama gel gör ki kızı istemiyor, ressam olmak istiyor.
Gizli gizli resim kursuna başlıyor kızımız Bahar’ın desteğiyle.
Senaryo bize “Bırak çocuğun istediginin peşinden gitsin.” diyor.
Ekran başında da diziyi izleyenler Bahar’a hak veriyor, destekliyor “Helal be, anne kızının arkasında duruyor!” minvalinde iç ses yapıyor evde.
Ama gelin görün ki bu senaryo gerçek hayatta böyle değil, böylesini yaparsanız alkış almayı bırak “yuhlanırsınız.”
“Ressam mı olacak?”
Aile bu kararı destekleyecek mi?
Yapmayın Allah aşkına!
Bir çocuk ressam olacak ve ebeveynleri arkasında duracak.
O zaman Türkiye’de eğitim sorunu biter.
Valla biter.
