Nuran Yıldız Hoca geçen pazar kendi 15 Temmuz’unu anlatmış.
Yazısını okurken ben de 15 Temmuz akşamı yaşadıklarımı hatırladım.
Benimki biraz ilginç.
O akşam Güre’de bir çay bahçesindeydim ailemle.
Masada Metin Feyzioğlu’nun Edremit’e konuşmaya yapmaya geldiği söylendi.
Metin Feyzioğlu o tarihlerde Barolar Birliği Başkanı ve konuşmalarıyla, açıklamalarıyla esiyor.
Masamıza sonradan gelen bir abimiz Feyzioğlu’nun ileriki bir restoranda oturduğunu söyledi.
“Ben gidip tanışacağım.”dedim.
Oturmuş olduğu mekana gittim.
Baktım yok masalarda.
Sonra etrafıma baktım ve ileride tenha bir yerde telefonda konuşuyordu.
Konuşmasını bitirdi arkasını döndü.
Ve “Metin Bey bakar mısınız? dedim.”
Metin Bey bana baktı ben kendime baktım üstümde siyah tişört ve şort vardı.
Metin Bey’in suratı bembeyaz.
Sonra hemen arkama baktı, kızımla eşim oradaydı.
Çok şaşırmıştı.
O şaşkınlıkla “Bir fotoğraf çekilebilir miyiz? dedim.”
“Evet ” dedi ama sanki O, başka bir frekanstaydı.
Fotoğrafı çekildik ve ayrıldık.
Sonrasında fotoğrafa baktığımızda Metin Bey ile aramızda bir metre mesafe var.
Eve gelince darbe kalkışması olduğunu, köprülerde tankların yürüdüğünü gördük.
Ömer Halis Demir gibi kahramanların görevleri gereği Türk Ordusu’nun şanlı sancağını teslim etmediği gördük.
Ve bence o gece mevkisi gereği Metin Bey’e bilgi telefonla bize göre daha çabuk ulaştı.
Tam kalkışmayı öğrendiğinde benim yanında bitmem…
Metin Bey’i şaşkına çevirmişti.
Belki de bu sahneyi hatırlıyor bile olabilir.
Hangimiz hatırlamıyoruz ki o geceyi?
Hatırladıklarımızın anılarda kalması ve bir daha yaşanmaması dileklerimle…
